Terwijl de weken voorbij vliegen, draait de wereld gewoon door. In het nieuws gaat het alleen nog maar over het Corona-virus. Erg genoeg natuurlijk. Het tv-programma ‘De wereld draait door’ is gestopt. Ons koffiezetapparaat is weer gemaakt. Door de Corona-crisis leven wij in een soort extra isolement. Al weken komt er niemand langs. Vrouw en dochter runnen het huishouden en ik houd mij voor iedereen op afstand. Telefoon, app en mail werken nu prima. Gisteren hebben we deze stilte doorbroken, mijn broers wilden al tijden langskomen. Gisteren hebben we heel gezellig een biertje en een wijntje gedronken en gewoon gekletst. Niet te lang, maar wel erg goed om te doen. Met een meter afstand ging het allemaal goed.
Afgelopen week hebben we besloten om geen bestralingen op mijn linker bekkenbot te doen, teveel risico’s en weinig kans op effect. Ik besef dat de kanker nu echt vrij spel heeft. De behandelingen in het Erasmus zitten erop. We hebben ook besloten om het urine-katheter gewoon te houden. Het werkt zo prima. Mijn huisarts kwam twee uur langs om in alle rust te bespreken welke hulp er allemaal mogelijk is en wat mijn wensen zijn, die we natuurlijk al vaker hadden besproken. Ontzettend blij met de huisarts. Wel gek dat ik in het ziekenhuis nooit een goed beeld kreeg hoe deze laatste fase er uit zou zien. In mijn hoofd zat : de kanker gaat veel pijn doen en door steeds meer pijnbestrijding zak je langzaam weg. Misschien komt dat nog….. Het gekke is dat ik geen echte pijn heb, maar mijn lichaam breekt in stukjes af. Ik kan niet meer lopen, zit in een rolstoel. Ik kan mezelf niet meer aankleden en niet meer optrekken in de douche en toilet. Gelukkig hebben we daar super goede hulpmiddelen voor gekregen, dus douche en toilet lukt weer. Trouwens met veel hulp van vrouw en dochter. Hulde. Mijn hoofd is nog goed en positief. Schrijven en lezen wordt langzaam mijn wereld. In eerlijkheid accepteer ik het afbreken van mijn lijf nog niet echt, maar ik zal er mee moeten ‘dealen’. Het is nu Pasen, vol met symboliek. Geniet van de Pasen met je geliefden om je heen.
Ik ben iedere keer weer onder de indruk en geraakt door jouw blogs. Helaas weet ik uit ervaring wat jij en jouw gezin moeten doorstaan en hoe zwaar dit is. Ik wens jouw en hen kracht en zoals een andere lotgenoot al schreef nu eerst maar weer op naar Koningsdag. Groetjes, Annemarie.
Veel bewondering voor hoe je al jaren in alle opzichten met je ziekte omgaat. Wat fijn dat je met je broers het glas hebt mogen heffen.
Lieve groet, Rob en Annemieke
Heel veel sterkte gewenst.
Zelf ben ik een lotgenoot van je. Lichting 2016-9.
Ik lees je stukjes altijd. Ter lering voor mezelf.
Probeer te genieten van Pasen. Daarna op naar Koningsdag!