Back home. Wat een mooie reis hebben we gemaakt. Een paar dagen richting het binnenland en overnachten bij Brownsberg. Een mooie trip naar Albina en dan uren met de boot over de Marowijne-rivier naar het meest noord-oostelijke plekje van Suriname : Galibi.
Ik zie me daar in Galibi nog op het strand zitten midden in de nacht, wachten en maar wachten…… Het is warm, donker en aan de hemel staan honderden sterren. Stil kijk ik er naar en plotseling breekt de volle maan door en verlicht het strand. Wauw, wat mooi….. En dan uit het niets kruipen er twee levensgrote schildpadden [ zgn. ‘Green turtles’ ] vanuit zee het strand op. Heel langzaam schuiven zij ca. 30 meter bij mij vandaan het strand op om honderden eieren te leggen. Wat was dat een belevenis.
Maar ook lees ik het boek ‘Levenshaast’ van Ingeborg van Beek als een trein uit in mijn hotelkamer op de momenten dat ik even alleen ben. Vooral ‘s nachts lees ik veel. Haar autobiografische boek – een jonge vrouw met kanker - is heftig en rauw, maar zo waar. Liggend met het boek in mijn handen heb ik het een nacht echt moeilijk. Ik kan niet ophouden met huilen en vind het zo oneerlijk. Ik voel me even heel alleen.
Maar ook besef ik dat mijn wereld en leven snel veranderd is in 4 tot 6 weken. Ik moet en zal het leven weer oppakken en er tegenaan gaan.
Na al het gedoe rond de zika-mug moet ik achteraf constateren, dat wij er daar niet één gezien hebben…….