Met de ogen dicht – liggend op een tuinstoel in Burgh-Haamstede, Zeeland – overdenk ik de week. ’s Morgens rennen aan het verlaten strand en zittend kijkend naar de vele herinnerings-plaatjes aan de hekken als een herinnering aan vervlogen tijden van mensen die hier ook naar de zee keken. Is dat mijn voorland ? ’s Avonds hangen bij een strandtent en gewoon niets doen. Een lang weekend Zeeland is net een lang vakantie-gevoel. Ik dommel weg en mijmer…..zou het echt zo zijn : dat de engelen je komen halen straks ? Of mooier – als in de legende Siren – dat de Griekse half-goden zo mooi zingen op de rotsen dat je er vanuit zee als een magneet naar toe wil en zo schipbreuk leidt…..Allemaal best mooi, Roxy Music zingt er over. In Zeeland lees ik Ivan Wolffers uit, ‘Als de tijd voor altijd stil zou staan’. Wat raak geschreven en wat herkenbaar verwoord door hem. Tsja, als de tijd voor altijd stil zou staan……hoe fijn onrealistisch zou dat zijn. Mag ik dan wel mijn sixpack lijf van 35 jaar oud weer terug….hahaha. Elke prostaatkanker-patiënt zou dit rake boek [ columms ] van Ivan Wolffers moeten lezen wat mij betreft. Zijn ziekte, zijn afschuw, zijn hekel en verzet inzake de buik-prikken, zijn gevecht tegen de castratie, maar ook zijn mooie momenten, liefde en twijfels in het leven. Een mooie treffende combinatie. Ik was er door geraakt.
Met Rob, Lia & Hans in Garoeda. Met Hans, Ge & Marc in Den Haag. [Plein]
Afgelopen woensdag met de Lensvelt-clan Indisch eten bij Garoeda midden in Den Haag. Old friends never die. Succes of niet, als ze er moeten zijn dan zijn ze er. Mooi mensen, vriendschap kan soms even diep zitten, maar komt altijd weer boven drijven. I love it en sterker, ik waardeer de vriendschap buitengewoon. Afgelopen vrijdag uit met mijn vakantie-vrienden-club : Hans, Ge & Marc. We filosoferen in de zon bij Luden op het Plein over een nieuwe reis naar Vietnam, Peru of Jamaica voor 2017. Dichterbij dan we denken. Mooie reizen in het verschiet en bovenal maken we ook lol met elkaar. Niet onbelangrijk. Mooie momenten, chillend en etend in de zomerzon en de rust van het centrum Den Haag. What more do we need…….
Vandaag samen met mijn dochter Margot naar de Daniel den Hoed kliniek voor de 5de chemo-kuur. Echt fijn om met haar op pad te zijn. My angel. Het handje als symbool is er natuurlijk ook weer bij. Bijna zit de cyclus van 6 chemo’s erop. Ik slaap weer even erg slecht, maar sla me door die verdraaide Dexamethason 4MG pillen heen. Het moet gewoon. Weer een leuk gesprek met Prof. dr. De Wit. Ik kan hem steeds meer waarderen. Wij praten uitgebreid over de ontwikkelingen inzake de immuno-therapie in de VS, waar doorbraken aanstaande lijken……en het DNA-onderzoek gerelateerd aan een individuele behandeling. Het komt eraan, maar is het op tijd ? Of komen de engelen eerder ? Hij vraagt mij of ik mij wil inzetten voor de nieuwe kanker-afdeling straks. Misschien kan ik links en rechts wat positiefs betekenen voor het ziekenhuis. Zou ik super vinden.
Voor lotgenoten :
De chemokuur, via infuus is 6x en wordt elke drie weken toegediend. Vandaag de 5de dus.
De dag voor de chemo moet ik Dexamethason 4MG slikken. 2 x daags een pil. Op de dag van de chemo en de dag erna weer. [ dus 6 pillen in totaal ]. Dit wordt gebruikt als zgn. ‘stootkuur’, het remt bij ontstekingen en overgevoeligheidsreacties.
Op de dag zelf krijg ik 160 MG Docetaxel [ chemo zelf ] via een infuus in mijn hand. Vanaf vandaag moet ik nu elke dag – 2x daags – een pil Prednisolon CF 5MG slikken. En dat moet ik de hele kuur. [ 6 x chemo-infuus elke drie weken ] blijven slikken. Een mooi roze pilletje.