Berichten van 2019-09-18

.......Beaumont.......

cabrio limburg sept 2019

Hotel Beaumont in Maastricht. Even weg, daar waren we wel aan toe na een zomer veel ziekenhuis. Eigenlijk zouden we naar Normandië gaan, maar op het laatste moment wilde ik niet ver weg…. Het werd Maastricht. Afgelopen week hadden we daar fantastisch weer, een gezellige stad en even tijd voor elkaar. Toeren in de cabrio en vooral even geen ziekenhuis. Lekker weg van de chemo’s…… We hadden een super hotel uitgezocht en eigenlijk eens geen haast…. Maar in eerlijkheid was het ook een confrontatie met mezelf. Samen de stad in wandelen en dan na 20 minuten gewoon moe zijn. Dat past niet zo bij mij, maar was wel de werkelijkheid. Ik had het er moeilijk mee, dus deden we alles in ‘slow-motion’. Maar samen hand in hand door de stad lopen blijft mooi. Na een heerlijke trip naar het zuiden zijn we deze week weer ‘back in town’ en wacht er weer een nieuwe chemo, de derde en nieuwe uitslagen…….

Mijn eigen oncoloog is er niet vandaag. Kan na jaren natuurlijk een keer gebeuren, zijn vervanger is bedachtzaam. Maar ja, al mijn vragen over de laatste botscan, de genomen puncties uit de klieren in mijn lies, pijn in mijn linker dijbeen, weer een stijging van de PSA-waarde, nu naar 44….. Voor een vervanger ook niet makkelijk. En ik wil natuurlijk weten hoe het zit en waar ik sta. De stijging van de PSA is nog steeds te verklaren : blijkbaar volgt een daling ergens na chemo vier….. ‘fingers crossed’. De uitslag van de botscan is redelijk positief. Geen nieuwe uitzaaiingen en dat is fijn. De echte uitslag van de puncties uit de klieren in mijn lies zijn er nog niet, wordt vervolgd….. En de pijn in mijn linker dijbeen is waarschijnlijk een gevolg van de aangetaste klieren in mijn lies die uitstralen naar mijn dijbeen. Maar het blijft lastig om dit met zekerheid vast te stellen. Mij wordt sterk geadviseerd om met morfine-pleisters te beginnen. Ik ben stil en ga er niet gelijk in mee. Voor mij is het een psychologische grens, een begin van afglijden. Ik ben er in mijn hoofd nog niet aan toe. Een nachtje over slapen, meld ik netjes….. pfff…. We halen de Fentanyl matrixpleisters wel op. Dan mogen we twee uur wachten op de start van de chemo in het Erasmus. Het is weer erg druk. Alles loopt uit, een gekkenhuis op de chemo-afdeling. Mijn aders zijn niet goed te vinden, er moet 4 keer geprikt worden, niet echt mijn hobby…… Een patient naast me ‘flipt’ omdat hij zo lang heeft moeten wachten vandaag. De lieve verpleegkundigen gaan er goed mee om en krijgen hem langzaam weer rustig. Respect voor de verpleegkundigen. Ik doe mijn ogen even dicht in de chemo-stoel. Wat een dag……  

Fentanyl 3

Als we later in de middag naar buiten lopen, ben ik moe. Op onze telefoon zien we dat er een advocaat is vermoord in Amsterdam. Gewoon een vader van twee kinderen en veel te jong. Ik wil zo graag nog lang in deze wereld mee doen en er zijn. Maar het liefst wel in een normale wereld. Thuis kijk ik naar de donkere wolken die boven Delft hangen..…..Ik pak een single malt whisky zo…..