Afgelopen week moest ik voor mijn werk in Eindhoven zijn. ’s Morgens vroeg in de auto en door de files toch zo’n anderhalf uur rijden. Ik voelde het al na een uur rijden : ik moest echt plassen en keek al met een geoefend oog om me heen waar ik dat kon doen. Als prostaat-kankerpatiënt heb ik met deze plas-aanvallen vaker te maken, maar toch komt het vaak weer onverwacht opzetten. Over de A15 rijdend mis ik een parkeer-rust-plek, bij een volgend tankstation – toch weer tien minuten verder – scheur ik de weg af en sta op ‘klappen’. Tegenwoordig ben ik blij dat er ruime parkeergelegenheden zijn bij de tankstations. Ik spring uit de auto en kan op een ‘veilige’ plek tegen een boom plassen. Het plassen duurt dan ook veel langer dan je wilt, zodat ik altijd weer denk dat er opeens een agent achter mij zal staan om me te bekeuren….. Gelukkig loopt het goed af.
In dezelfde week was er vanaf ons dakterras een buitengewoon mooie regenboog te zien. Vlakbij, we konden hem bijna aanraken. En hoeveel foto’s je ook maakt, het echte ontroerende beeld kan je niet vast leggen. Net als het echte leven. Reizen we soms de hele wereld over en dan zien we het allermooiste gewoon thuis. Wacht de pot met goud dan toch op ons ? Deze week zat gelukkig vol met positieve zaken. Bij mijn huisarts hoorde ik dat mijn bloeddruk eindelijk weer normaal is : 85/120. Gelukkig maar, wel met zwaardere medicijnen.
Vandaag waren wij getuige van de presentatie en verdediging van het lab-research van onze dochter inzake haar Master Thesis aan de TU Delft, Technische Natuurkunde, Life, Science & Technology, afdeling Microbiowetenschappen. Vol verbazing hoorde ik haar met flair en stijl in technisch engels uitleggen hoe haar onderzoek was verlopen. Een groot deel van deze vakinhoudelijke zaken ging aan mij voorbij. Maar hoe trots kan je als ouder zijn ? Mijn kleine meisje is al lang niet meer klein en verovert de wereld op haar manier. Ik ben enorm trots op haar. We hebben een Master of Science in ons gezin. En ze gaat door met haar volgende Master. Maar vandaag was het even tijd om feest te vieren.
