........Even weg......

In het vliegtuig – op de weg terug van Gran Canaria – doe ik mijn ‘noise-cancelling’ koptelefoon op en sluit me even af. Het was heerlijk om even weg te zijn, de Nederlandse winter te ontvluchtten. We zaten met het gezin op een mooi resort. Tweeëntwintig graden in de zon. Gewoon even een dikke week niets doen. Overdag geen trombose steunkous aan. Tijd voor elkaar en samen ’s avonds boerenbridgen. Natuurlijk hebben we ook gelachen om mensen, die vroeg opstaan om hun handdoek op een bed bij het zwembad te leggen en daarna snel naar het ontbijt lopen om maar niets te missen. En dan te bedenken dat in het laagseizoen er overal plek genoeg is. We zijn weer opgeladen en klaar voor de volgende chemo. Ik kan het iedereen enorm aanraden : even weg midden in de winter. Zo dommel ik weg in het vliegtuig naar Nederland. Ik moet ook even terug denken aan mijn bezoek aan het gemeentehuis om mijn rijbewijs te verlengen, vlak voor onze vakantie. Ik had nog mooie pasfoto’s van verleden jaar, met haar. En nu zat ik met een kaal hoofd bij de balie om mijn rijbewijs te verlengen. Ik zag de ambtenaar naar de foto kijken en een paar keer naar mijn hoofd. Maar er werd wijselijk niets gezegd…… Nee, ik heb geen bus- en vrachtwagen-rijbewijs meer nodig….. Pfff, te duur en een medische keuring…. Laat maar zitten. Ik mag in ieder geval tot 2030 weer een auto besturen, hahaha, dat geeft wel goede energie. Ik glimlach in het vliegtuig met mijn ogen dicht.  

Als we thuis zijn besef ik dat we weer aan een volgende ronde ziekenhuis gaan beginnen. Op naar chemo, nummer zes. Gisteren meldden wij ons weer in het ziekenhuis. Bloedprikken, wachten op de bloeduitslag en naar de oncoloog. Prof. de Wit keek mij aan en meldde me dat mijn HB-waarde [ 5,9 ] goed was, maar mijn bloedplaatje met een waarde van 75 echt te laag. De grens voor het bloedplaatje ligt rond de 100, dus hij meldde dat hij chemo nummer zes uit wilde stellen. Niet fijn, maar blijkbaar wijsheid. Je leert altijd weer wat : als de HB-waarde laag is, heb je te weinig rode bloedcellen in je bloed en heeft het zin om bloedtransfusie te doen. Bij een te laag bloedplaatje moet je echt wachten, want deze witte bloedplaatjes [ trombocyten, zorgen voor goede bloedstolling ] worden door je eigen lichaam aangemaakt in je beenmerg. Dat moet ik dus echt zelf doen. Helaas was er in het bloed niet gekeken naar de PSA-waarde, de lever- en nier-functie. Was ergens in het systeem mis gegaan. Deze waarden konden we gelijk laten prikken, dus dat zijn we maar gaan doen. We hadden opeens de hele middag ‘vrij’, nu de chemo-behandeling een week was opgeschoven. Op naar huis dan maar. Vandaag digitaal bij ‘Mijn ErasmusMC’ mijn PSA-waarde kunnen checken. Die is gezakt naar 4,8. Eigenlijk best goed.