.......boekenweek.....

Het leven herpakt zich weer even, tijdelijk. Ik probeer soms even ergens naar toe te gaan. Niet te ver, maar gewoon even buiten zijn. Bij zo’n tripje denk ik vooraf na : waar kan ik parkeren, hoe ver is het lopen en waar kan ik zitten om bij te komen. Afgelopen zondag waren we in het kader van boekenweek bij boekhandel Paagman in Den Haag. Zo’n winkel waar je lekker kan rondkijken en ook genoeg zitplekjes hebt. Ik kocht een boek van Ronald Giphart [ ‘Alle tijd’ ] en kreeg er natuurlijk een boekenweekgeschenk bij. Wie mij heel goed volgt weet dat ik een wat gekke afwijking heb met boekenweekgeschenken : ik wil ze gewoon allemaal hebben vanaf 1930 tot nu. Eigenlijk ontbreekt alleen het originele geschenk uit 1934. Ik vind het gewoon te duur…. Deze week heb ik veel op internet gezocht en eindelijk dat geschenk uit 1934 gekocht. De serie moest compleet, nu maar hopen dat mijn dochter het verzamelen van me overneemt…… Via bol.com kocht ik van Bart Chabot ‘Diepere lagen’, een ouder boek uit 2011. Een indringend en open verslag van zijn zoektocht naar de juiste behandeling en juiste arts inzake zijn brughoektumor in zijn hoofd. Ik lees het in één ruk uit. Het boek geeft goed aan dat een ‘second opinion’ in het medische landschap zo ontzettend belangrijk is. Prachtig geschreven, recht uit zijn hart.

Op maandag had ik een afspraak gepland met mijn huisarts. Met Sander heb ik een goede klik, gewoon een fijne huisarts. Ik wilde hem bijpraten over de stopgezette behandelingen en ik wilde graag een slaapmiddel, daar ik al dagen ’s nachts niet slaap. Huisarts Sander nam er alle tijd voor en vroeg mij op papier te zetten wat ik nog belangrijk vind in de komende periode. Volgende week praten we verder. Hij gaf mij Temazepam, 10 mg, om beter in slaap te komen. Je kan er blijkbaar verslaafd aan raken, maar dat zal in mijn geval niet zo’n probleem zijn…… Proberen maar.  

Afgelopen woensdag hadden we een afspraak in het Erasmus MC staan met onze oncoloog. Ik wist niet precies waar we het over zouden hebben na alle slechte berichten. Ik wilde wel dieper ingaan op waar de kanker nu aan het ontsporen is. Dat legde prof. dr. De Wit geduldig uit. Mijn lever is echt volgelopen nu met kanker, mijn longen zijn ook een probleem aan het worden. Trials kan ik helaas vergeten, mijn toestand is gewoon te slecht. Mijn oncoloog durft geen voorspelling te doen over de komende periode en we besluiten dat kwaliteit nu echt het belangrijkste is. Ik ben blij dat prof. dr. De Wit me gewoon regelmatig wil blijven zien, ben toch een beetje gehecht geraakt aan hem en zijn adviezen. Tot slot bespreken we de pijn in mijn linkerbeen, mijn trombose-been. We besluiten een foto ervan te maken als het over een week nog zo is. Ik meld hem dat ik sinds een paar dagen Temazepam slik om in slaap te vallen, maar er weinig van merk. Ik slaap gewoon niet. Hij geeft aan dat ik er midden in de nacht gewoon één extra kan nemen. We gaan het zien….. We kunnen naar huis. In een rolstoel laat ik me door het Erasmus MC voortduwen. Ik ben mijn trots voorbij.