Een week vliegt soms zo weer voorbij. Het blijft een gek jaar. Weer een held verloren. Mohammed Ali, geboren Cassius Clay, bijgenaamd The Greatest is gone. De enige bokser waar ik ooit midden in de nacht mijn wekker voor zette….. Maar voor mij stond deze week in het teken van de derde chemo-infuus. Afgelopen dinsdag met mijn dochter samen naar het Daniel den Hoed geweest. Heerlijk om eens lekker samen te kletsen, dus het wachten viel overal enorm mee. De tijd vloog voorbij. Voor het eerst wilde het bloed prikken niet echt lukken. Eerste keer stuitte de naald op een klepje in mijn bloedader, wist niet dat ik klepjes had in mijn ader, maar ja het bloed moet de goede kant op stromen, dus wij hebben
allemaal blijkbaar klepjes om het bloed de goede kant op te laten stromen. Weer wat geleerd. Nou, dan maar de andere hand even prikken….even de andere kant opkijken en de naald zit. Wat nu ? Zet mijn ader helemaal op en wordt snel dik. Drie zusters erbij, dat is dan wel weer fijn, die het ook niet snappen. Drie klapjes op mijn hand en de ader zakt weer in. Pfff fijn, met zo’n klapje wel ik ook wel beter worden. Stoer met dubbel verband mag ik op de bloeduitslag wachten en daarna naar oncoloog dr. De Wit. Samen met mijn dochter Margot ontdek ik het zonneterras op de 4de etage van het Daniel den Hoed. Wat zalig daar. Dr. de Wit kijkt me bij ons gesprek daarna al weer vermakelijk aan. Hij verwacht alweer een reeks vragen van me. Maar met zijn uitstralende rust weet hij mijn vragen daadkrachtig te beantwoorden. Ja, ik houd daar wel van. Ik word er wel rustig van. Gelukkig is het bloed goed en mogen we de derde chemo inzetten. Fijn, als dat het juiste woord is….. Na 15.00 uur is de chemo-infuus klaar en mag ik gaan zitten voor het indruppelen van de chemo. We gaan er weer tegenaan met 160 MG Docetaxel. Het gaat eigenlijk best snel, ik wen er blijkbaar aan. Ben blij dat het weer goed gaat. Zittend in de stoel heb ik email contact met communicatie van www.stichtingDUOS.nl . Ze vinden mijn blog interessant en willen hem op hun site plaatsen. Goh, wat leuk. Tuurlijk doen! Ik moet langzaam wel op gaan passen wat ik schrijf, besef ik….. Mooi Chemo-infuus 3 zit er op. Op weg naar huis realiseer ik me dat ik op de helft van dit proces ben. En ik voel me nog top. Dus doorgaan.
Maar in zo’n week gebeurd er natuurlijk veel meer, want ik blijf een ondernemer die aan pakt en weer aan nieuwe dingen begint. Er moet deze week een heel bijzonder project opgetuigd worden : natuurlijk ook nog eens in Rotterdam. We zijn uitverkoren om een top architectenbureau met 150 medewerkers te voorzien van een heel nieuw werkplekkenconcept. Nieuw leven…..van ruw staal tot eindprodukt. Hier kan ik zo van genieten. We hebben samen met de klant een systeem bedacht, die wel tot 30-40 meter lang opgebouwd kan worden : SUPER BIG BENCH.
Zo ontzettend mooi geworden. Op top niveau, mooi en creatief. Tsja, je kan wel ziek zijn, terwijl je dat eigenlijk nauwelijks voelt, maar mooie dingen maken, schoonheid creëren dat is toch echt mijn ding! Love my job en het geeft mij energie. En dan maken we gewoon ook een gekke tafeltennistafel als vergadertafel. Trots op mijn bedrijf PVO Interieur ! Van de chemo op deze manier gewoon geen last……Gelukkig maar.
