Na heel veel aktie voeren vloog de tijd voorbij richting 17 mei en het televisie-programma ‘Marathon tegen kanker’ in Alkmaar. Door de drukte rond mijn aktie ‘Organiseer je eigen wandeling’ voor KWF was er eigenlijk te weinig tijd om zelf nog veel te trainen. Maar het was heerlijk om samen met mijn broers 40 km te fietsen door Alkmaar en omgeving. Toch heel mooi. Gewoon ontspannen, om daarna de gekke stress [ …ik moest er wel om lachen met mijn broers…. ] van het televisie-programma weer te zien. Ook trots op Annemieke en Margot, dat ze mee deden en mij opvingen in het centrum van Alkmaar. Het was toch mooi om er aan mee te doen en vooral KWF te steunen. In korte tijd hebben we € 31.400,00 opgehaald en dat is echt extreem veel besef ik. Zo super hoe iedereen heeft meegedaan. Ook het maken van de YouTube-serie ‘Vecht met Fred’ samen met Walter was een rollercoaster, maar heerlijk om te doen. Jammer dat KWF er geen aandacht aan onze aktie heeft besteed, want ik denk dat het velen had kunnen inspireren om ook aktie te gaan voeren. Voorlopig hebben we het gedaan en ben ik bijzonder trots. Het wordt tijd om weer het ‘gewone’ leven op te pakken en flink aan het werk te gaan. Maar hoe gewoon je ook elke dag weer wilt oppakken, mijn ziekte komt elke keer toch weer even om de hoek kijken. Heel bijzonder vond ik het televisie-programma ‘College Tour’ met Ali B., die op zijn natuurlijke manier vertelt over zijn relatie met zijn vader en de longkanker van zijn vader. Zijn verhaal is zo herkenbaar en zo mooi door hem vertelt. Hoe zijn vader – waar hij lang geen erg goede relatie mee had – binnen enkele dagen sterft aan longkanker. Ook mooi hoe Ali B. praat over omgaan met elkaar en barmhartigheid. Vooral de positieve draai die hij eraan geeft is goed. Na al die drukte ben ik op advies van Kate – mijn personal sport-coach – een uur gaan ‘floaten’ in Scheveningen. Tsja, daar lig je dan – na al je drukte – zwevend in een soort zout-bad en doe je even je ogen dicht en probeer je aan niets te denken. Voor mij is dat echt moeilijk, want ik ben toch een ‘spring-in-het-veld’ en stuiter altijd een beetje rond. Daar in het float-center deed ik even het licht uit en lag ik in het aarde-donker in het niets te staren, maar gelijk kwamen er alweer nieuwe ideeën op om op te pakken en uit te voeren. Een glimlach op mijn gezicht. Ik blijf toch wie ik ben…….
