De laatste week ben ik meer dan regelmatig gebeld met de vraag ‘Gaat het wel goed met je?’, want we zien dat je geen blog meer ‘post’. Tsja, ik besef dat de tijd vliegt en ook dat steeds meer mensen mijn webblog volgen. Zo lief. De laatste weken was het mega druk op de zaak. Twee grote opdrachtgevers kozen voor mijn bedrijf PVO Interieur zh BV. Het Amerikaanse INDEED gaat haar kantoor in Amsterdam met ons doen, maar dat betekent communiceren met New York, veel procedures en lange dagen. Ook een groot vastgoedbedrijf in Naarden gaat de inrichting van haar hoofdkantoor met ons doen. Prachtige, gave, grote opdrachten – met top-architecten – die alle tijd opslokken. Ik realiseerde me afgelopen week dat ik even weer het idee had dat ik niet ziek ben, maar de telefoontjes van vrienden brachten me terug op aarde.
De serie chemokuren zit erop. De laatste is toch wel ‘binnengekomen’. Ik voelde me niet echt top en mijn konditie was terug naar nul. Maar langzaam klim ik weer de berg op, start weer met meer sporten en heb heerlijke ontmoetingen. Even lunchen op de beach in Scheveningen of eten op het strand in Noordwijk met mijn broertje Marc. Life is good! En het is gek : ik heb het druk, heb lol met mijn vrienden, maar bovenal : ik heb geen pijn.
Zo zijn de weken voorbij gevlogen, totdat gisteren er weer even geen engeltje op mijn schouder zat. Ik had besloten de bomen te gaan snoeien in de tuin met de grootste ladder, die ik kon vinden….. En dat ging heel goed, totdat ik 1 keer de ladder verkeerd neerzette blijkbaar….. Op 2,5 meter hoogte ging de ladder schuiven en nam mij mee in haar val. Een duik in het gras was alles wat mijn restte… Mijn voet ‘brak’ de val en klapte dubbel. In ‘no time’ werd mijn rechter enkel zo dik als een tennisbal. Pffff…als alles even goed gaat, gebeurt dit weer….Vandaag is de enkel super dik en doet pijn. Zo stom, ik had overal pijn verwacht, maar juist niet aan mijn enkel. Snel op naar de Huisartsenpost in Delft. Daar nemen ze foto’s en gelukkig is er niets gebroken, maar de komende weken moet ik langzaam herstellen. Het leven is nooit saai zeggen wij dan maar. Nu even met het voetje omhoog zitten…..
