Alweer twee weken niet aan mijn blog gewerkt, valt mijzelf op. Druk op kantoor, eigenlijk weinig nieuws van het ziekenhuisfront en gewoon maar ‘door hobbelen’ lijkt het wel. En zo is het natuurlijk ook. Maar in mijn sociale leven gebeurt meer dan genoeg…..
Samen met Aad V. Samen met Menno W. in Rotterdam.
Hoe bijzonder was het om mijn oude buurjongen Aad V. weer eens te zien. Overgekomen uit Canada voor familie hier in het dorp had zijn jonge broertje Dirk ons aan elkaar gekoppeld. Op een mooie vrijdagmiddag zaten we bij mij thuis in de tuin. Elkaar misschien wel 35/40 jaar niet gezien, mijn oude buurjongen die ik tussen 0 en 10 jaar oud bijna dagelijks zag. Gek zit het leven toch in elkaar. We hadden onnoemlijk veel te bespreken en het was heerlijk om elkaar weer te zien. Even gingen onze gedachten terug naar onze oude geboortegrond in Pijnacker : De Hesselt van Dinterlaan en onze jonge avonturen aldaar. Vooral onze jaarlijkse zeilweken in Friesland waren machtig mooi. Daar leerde ik wat wind, water en zon met je doet.
In dezelfde week kwam Menno W. - mijn oude collega uit mijn Lensvelt-tijd - uit Shanghai / China over naar Nederland om zijn oude moeder en verdere familie te bezoeken. Menno had ik zes jaar niet gezien. De laatste keer was in Shanghai, waar ik toen kort verbleef. Menno was de technisch directeur van Lensvelt destijds. Ik heb met Menno afgesproken in Rotterdam bij ‘De Matroos en het Meisje’ , de nieuwste restaurant hot-spot op Katendrecht in Rotterdam. Wat een ontzettend leuk restaurant. Menno kwam vroeger altijd chaotisch over, maar hij had het unieke talent dat hij zijn zaakjes uiteindelijk altijd voor elkaar had. En hij is een enorm harde werker, die rustig 20 uur op een dag door gaat. Maar bovenal is hij een uniek mens, die het hart op de goede plaats heeft. Wij praten uren over de laatste jaren en vol verbazing hoor ik hoe hij zich heeft gestort op een project van een snel groeiend kledingmerk in China. En hoe hij maandelijks voor dat bedrijf 20 nieuwe winkels in China opent. Geweldig, wat een drive heeft die Menno nog steeds. De uren vliegen voorbij en rond 00.00 uur worden wij het restaurant uitgezet. Gelukkig is Hotel New York nog open en daar blijven we bier drinken tot na 01.00 uur. Wat heerlijk om Menno weer eens te hebben gezien. Bij het afscheid beloof ik hem dat ik echt nog naar Shanghai kom en dan natuurlijk samen met Hans Lensvelt, destijds de motor achter de ‘booming Lensvelt-brand’. Ik blijf voor de verandering zelf slapen in Hotel New York. Ik staar nog lang naar het plafond van mijn hotel-kamer. Met een glimlach denk ik terug aan 12 jaar werken bij Lensvelt, de mooiste en meest krankzinnige periode in mijn werkbare leven……
Met Hans Lensvelt.
Het zal niemand verbazen dat ik natuurlijk Hans Lensvelt ook mee heb genomen deze week naar ´De matroos en het Meisje´. Ook wij weten de avond lang te vullen met verhalen uit de oude doos. Maar Hans leer ik ook weer beter kennen als hij verhaalt over hoe het hem nu vergaat. Ik besef dat die 12 jaar in Breda toch voor enorm veel vriendschap en verwantschap hebben gezorgd.
Tsja, een week vol met verre vrienden….. Uit Canada, uit China….. Maar somber besef ik, als ik bij mijn tante Corry en nichtjes in Noordwijk ben om het overlijden van mijn oom Jacques te herdenken op zijn geboortedag dat deze verre lieve vriend van bovenaf vanaf een wolk met ons mee kijkt. Mijn oom Jacques, zo´n mooi mens. Was altijd mijn voorbeeld in het leven en hij voelde soms als een tweede vader. Ik ben blij dat ik samen met mijn tante en mijn nichtjes even in Noordwijk kan zijn.
Heerlijk zo´n blog……in je gedachten maak je alles twee keer mee, wel zo leuk meestal….. In mijn volgende blog ga ik jullie lastig vallen met mijn haargroei en andere avonturen.