Afgelopen donderdag was ik aan het strand bij Scheveningen. Even uitwaaien, ontspannen en naar de zee turen. Onverwacht stond ik opeens voor een in aanbouw zijnde toren van pallets, bijna klaar voor het vreugdevuur van 2016. Zeker dertig meter hoog. De jaarlijkse strijd tussen de oude dorpen Scheveningen en Duindorp om de hoogste toren te bouwen. Mijn gedachten dwaalden af naar de Toren van Babel. De toren heeft blijkbaar echt bestaan, zo’n 80 km onder Bagdad aan de Eufraat. Na de zondvloed vestigden nakomelingen van Noach zich hier. Zij spraken één taal en vormden één gemeenschap. Zij wilden een toren bouwen, die naar de hemel zou reiken, een ambitieus plan. God bekeek deze nijvere lieden en oordeelde dat ze te ambitieus waren: ze probeerden gelijk te zijn aan hem. Hij besloot de mensheid te straffen met de Babylonische spraakverwarring. Hierdoor konden de mensen elkaar niet meer verstaan, en raakten ze alsnog verspreid over de aarde. En zo kwam het dat de toren niet afgebouwd werd. De plek waar dit allemaal gebeurde, noemde men voortaan Babel, hetgeen 'verwarring' zou betekenen.
Het verhaal van de torenbouw en de ambitie van de Hagenaars aan het strand is mooi en zo symbolisch voor het afgelopen jaar. Want eigenlijk was 2016 een rampjaar. 2016 met Trump, Brexit, Syrië, vluchtelingencrisis, opkomst van extreem-rechtse partijen, teveel dode popiconen [ Bowie, Prince, Billy Paul, Leonard Cohen, Glen Frey ], het overlijden van mijn held Johan Cruijff, de dictatuur in Turkije, crazy IS in het Midden Oosten, de ontvoeringen van kinderen in Kenia door Boko Haram. Maar vooral de verharding van de maatschappij, de vlugtigheid en ongeinteresseerdheid van veel mensen om ons heen. Nog meer een ik-cultuur. Tsja…2016 was geen fraai jaar. Persoonlijk voor mij was het zeker een rampjaar. Zomaar uit het niets horen dat je dood gaat. Dit jaar heb ik meer gehuild dan ooit in mijn leven. Dit jaar stortte mijn wereld in en was ik even in grote verwarring. Maar het was ook een heel mooi jaar. Zoveel vrienden, liefde, steun, warmte opeens om me heen. Mooie gesprekken, tijd voor elkaar, een schouder om even tegenaan te hangen. Een glas wijn drinken met elkaar en er vooral zijn. Verre vrienden, oude vrienden, die er zomaar opeens waren en tijd maakten. En natuurlijk de enorme steun van Annemieke en Margot, die elke dag met me meeleven. Ik ben stil van deze liefde om me heen. Zoveel goeds heeft 2016 ook gebracht. En zelf ben ik veranderd. Ik geef bijna niet meer om spullen. Geld is eigenlijk onzin, natuurlijk wel makkelijk als je het hebt….. Geen super ambitie meer in zakelijke zin, maar juist ambitie om met die mooie groep mensen om me heen er nog mooie jaren van te maken. Dank jullie wel allemaal, zonder jullie vriendschap zou het echt alleen maar kil en koud zijn om me heen….. Vandaag heb ik besloten om eens goed vuurwerk in te slaan, eigenlijk niet mijn ding, maar ik wil dit jaar 2016 eens flink de lucht in laten gaan. En vooral 2016 heel snel vergeten……