Gisteren ben ik 57 jaar oud geworden. Was een heerlijke dag. Gewoon eens niet teveel gedaan, beetje lummelen op kantoor. Vele tientallen berichten via sms, mail, messenger, facebook, what’s app., linkedin, etc… Hartverwarmende aandacht. En ook gewoon nog gebeld worden per telefoon….. Je zou haast denken dat de communicatie face to face compleet verdwenen is in deze moderne tijd. Als klap op de vuurpijl komen er ook nog gezellige mensen spontaan langs op kantoor. Alles bij elkaar een zalige dag. ’s Avonds met Annemieke & Margot lekker zitten kletsen bij de Bierfabriek in Delft. Wat heb ik toch een geweldig gezin. Lekker even onder elkaar, nadat we afgelopen zaterdag al een flink feestje thuis hadden aangericht voor familie en goede oude vrienden. Was ook geweldig. Het mooiste cadeau was natuurlijk dat mijn dochter Margot – na een verblijf van drie weken in Hong Kong – zaterdag weer thuis kwam en dat ik haar weer veilig in mijn armen kon sluiten. Soms heb je weinig wensen en wil je je geliefden gewoon om je heen.
Als ik in mijn bed lig denk ik aan de eerste diagnose van mijn ziekte en werd mij gemeld dat ik misschien 60 jaar oud zou worden. Dat spookbeeld rent nog wel eens door mijn hoofd, maar dan zou ik nu al 25% van mijn ‘resttijd’ hebben verbruikt……. Toch weiger ik teveel achterom te kijken en wil gewoon 300% vooruit. Een nieuw levensjaar gewoon optimaal gebruiken en intens leven. Die grens van maximaal 60 jaar heb ik al lang verder de toekomst ingeschoven. Zo simpel is dat. Positiviteit boven alles.
Afgelopen week een mooie presentatie bij Lensvelt in Amsterdam meegemaakt. Hans Lensvelt in zijn speech in aktie gezien alsof hij nog steeds 30 jaar oud is. Mooie man, die Hans. En ja, wij hebben erg veel meegemaakt samen. Leuk dat hij in zijn speech uitgebreid vertelde hoe wij samen als ‘jonge straatvechters’ de grootste opdracht ooit van Lensvelt – 3500 speciaal gemaakte werkplekken voor het stadhuis Den Haag in 1993/4 – binnen haalden. Dag en nacht zwoegen met een prachtig resultaat. Zo leuk om daar samen met hem nog eens bij stil te staan.
Zondag 19 februari naar ADO – Feyenoord geweest. Cadeautje van mijn vriend Brian voor mijn verjaardag. Samen met Brian, Do & Arne ben ik voor het eerst in het ADO stadion. Maar ja, we maken natuurlijk altijd wat mee…. Voor het stadion vertelt Brian dat we twee volwassen toegangskaarten hebben en twee zgn. ‘kids’ toegangskaarten…. Bij ongeveer elke toegang worden we geweigerd met de kids-kaarten. Overal gaat een soort sirene af bij de toegangspoorten. Gewoon bijbetalen bij de kassa kan niet, dus we besluiten nog één poging te doen bij een toegang waar veel kinderen naar binnen gaan. En het lukt, we mogen naar binnen. In het stadion zitten we vlak achter het doel. Het doet me terug denken aan de jaren zeventig. Samen met mijn broer Jack naar Feyenoord. Samen achter het doel in vak X, een sta-vak. Lekker goedkoop. Nu hebben we een mooie zit-plaats achter het doel. Vol verbazing zie ik dat het stadion lang niet is uitverkocht….. We hebben lol met elkaar en zien een belabberde wedstrijd, maar de pret is niet minder. Feyenoord wint en wij blijven geloven in een kampioensjaar voor Feyenoord. Tsja, een kampioensjaar…. Dat ga ik er ook van maken.