Terwijl in Zuid-Oost Azië het nieuwe jaar wordt ingeluid zitten we in het vliegtuig van Phnom Penh, Cambodja naar Amsterdam. We hebben een prachtige indrukwekkende reis achter de rug. We zijn begonnen in Ho Chi Minhstad [ Vietnam ] en geëindigd in Cambodja. Een vol programma elke dag met tempels, scooters, paleizen, boottochten en kleurrijke mensen. En soms aangrijpende dagen als we door de Tuol Sleng gevangenis lopen of als we scooteren naar de Killing Fields buiten de stad. Maar ook genieten van de groene natuur van het eiland Poh Dach. Eigenlijk zoveel indrukken in korte tijd, dat we Nederland even vergeten.
Hoe bijzonder is het om te reizen, om elke dag iets nieuws te ontdekken, om mensen te ontmoeten. Daar denk ik aan als we over de Mekong-rivier onderweg zijn naar Cambodja, waar de levensstandaard ca. $ 2,00 per dag is. Hoe ga ik mij weer bewegen tussen de mensen daar ? Benieuwd, nieuwsgierig naar de geuren van de stad Phnom Penh. Naar de mensen, de cultuur, de traagheid van de stad, de religie. Gek, de Mekong-rivier, waar we op varen vindt haar oorsprong in de Himalaya. Al duizenden jaren is het zo….. En ik verwonder me over de voorbij glijdende oever. Ja, het leven – je eigen leven – is als een voorbij schietende film….. De Mekong-rivier heeft al vele generaties mensen vervoerd, ook hier ben ik slechts een ‘pion’ in de geschiedenis. En ik ?, ik maak me hooguit zorgen over de zes uur durende reis over het water…. Ligt het aan mijn zonnebril of zie ik nu alles gekleurd ? Maak ik mijn wereld mooier dan hij is ? Maar dat is toch niet erg ? Even wegkruipen in je eigen wereld. Elk leven, ook het mijne, is bijzonder. Dat besef ik op een vooruit stormende boot op de Mekong/rivier terwijl de motoren stampen en trillen onder mijn voeten. Waar ik ook ben in de wereld, ik wil haar kleuren, inkleuren, mijn eigen beeld scheppen. Dat maakt reizen en ontmoeten zo mooi en boeiend. Maar vooral denk ik terug aan de eeuwige glimlach van Azië en nog meer aan de ongeschreven regel in Zuid-Oost-Azië dat je geen ruzie maakt, want daar verlies je je respect mee. Mooi om die gedachten mee te nemen naar huis.
