Mijn berichten

Ik moet terug komen. Samen met Annemieke - mijn vrouw – wacht ik af wat er gaat gebeuren. Het plassen via uroflowmetrie wordt opnieuw bekeken. Maar er is geen verbetering. Er blijft teveel plas in mijn blaas. Vandaag haalt de uroloog ook stukjes weefsel weg uit mijn prostaat. Een stuk of 10 stukjes voor nader onderzoek. De prikjes om het weefsel weg te halen voelen niet fijn aan, maar alles bij elkaar valt het best mee.  Daarna wil de uroloog nog even met ons praten…..

Hij vertelt dat hij de uitslag van het bloedonderzoek heeft. Mijn PSA-waarde is 76 en dat is veel te hoog. Het hoort ongeveer 2 te zijn. Hij vertelt dat ik prostaatkanker heb. En dat de kankercellen naar buiten zijn gegroeid. Ik ben stil, heel stil. Even uit het veld geslagen…..De tranen lopen over mijn  wangen……We worden fantastisch opgevangen door het verpleegkundig team, Anja & Karin. 

De uroloog stelt voor om snel een botscan te laten maken om te zien of er uitzaaiingen zijn. Later die dag besef ik dat het Wereld Kanker Dag is, hoe bizar kan het zijn.

Voor lotgenoten: Ik krijg voor mijn plasproblemen TAMSULOSINE, HCL RET C 0,4 MG voorgeschreven.

Vreemd gevoel is dat. Ik kom al jaren bij het Reinier de Graaf Ziekenhuis in Delft. We hebben er zakelijk wel meer dan duizend bureaustoelen geleverd. Maar nu mag ik via de andere ingang…. Ik heb een afspraak met dr. Ausems, uroloog aldaar. Allereerst wordt er gekeken naar mijn plasvolume, plassnelheid, gemiddelde flow, plasduur en wat er resterend in mijn blaas over blijft. Dit gebeurt d.m.v. uroflowmetrie. Simpel en niets vervelends aan. Wel blijkt dat mijn blaas niet goed leeg plast. Dus dat is niet goed.

Daarna wil de uroloog ook even ‘voelen’ aan mijn prostaat. Het voelt inderdaad niet goed zegt hij. Hij gaat met een camera mijn binnen via mijn plasbuis. Niet fijn om zo ‘te kijk’ te liggen, maar het moet blijkbaar even. Ik moet gelijk beneden bloed gaan prikken om mijn PSA – waarde te checken. En volgende week moet ik terug komen. Ik voel dat ik in de medische molen zit. 

Na al tijden last te hebben van plasproblemen ben ik eindelijk bij mijn huisarts in het dorp. Er is een nieuwe jonge huisarts. We hebben elkaar nog nooit ontmoet. We hebben wel een klik. Na mijn verhaal aangehoord te hebben wil hij even ‘voelen’ aan mijn prostaat. Niet echt een feest, maar de dokter geeft aan dat het niet goed voelt. Hij wil dat ik bij een uroloog in het ziekenhuis langs ga. In zijn computer kan het over drie weken. Dat vindt hij maar niks. Hij belt en de volgende dag kan ik terecht. Prima doortastende dokter. Daar houd ik wel van. Ik ga weer snel aan het werk.